Dag 3 Carla's vroege ochtend (25-7)

25-07-2015         19.44

Dag 3, werd vanochtend wakker van pijn in mijn rug, ik kijk uit het slaapkamer raam en de zon staat al hoog aan de hemel, een mooie blauwe lucht, maar wel wind, ga vast douchen, bak wat eieren voor de broodjes die we onderweg mee nemen en kijk eens op mijn horloge, 6.00 uur, in Nederland dus 8.00, ga toch nog maar even terug naar bed. Het is hier zo wie zo moeilijk inschatten hoe laat het is, aangezien het hier ‘s nachts maar zo’n 3 uurtjes donker word.

Tijdens het ontbijt word de route van vandaag nog even doorgenomen, Mark maakt het allemaal niet uit, als hij maar mag rijden, koos en ik laten het voornamelijk aan Thom over, hij is iedere dag bezig met de route uitstippelen en doet dat erg goed.

De ochtenden zijn hier fris en zeker omdat er ook wind staat, maar naar mate de dag vordert word het warm, bij de mannen gaat al gauw de jas uit en lopen zij alleen nog in een T- shirt, bij mij gaat dat wat langzamer ook omdat ik met wat meer laagjes kleding vertrek, maar deze warmte hadden we zeker niet verwacht.

Het landschap in het Westen van IJsland veranderd continu, zo zijn er veel lava velden, grote zwarte rotsblokken die hele voetbalvelden beslaan, maar de IJslander weet zelfs daar nog een golfbaan aan te leggen, een aantal kilometer verder hebben we weer veel groen, de afstanden zijn groot en we komen onderweg niet veel huizen tegen, hier en daar staat er een boerderijtje, er lopen wat schapen, maar wat we het meest zien zijn pony’s, shitlanders noemt Thom ze.

Boodschappen doen doet hier pijn in je portemonnee, alles wat je hier koop is zeker eens zo duur als in Nederland, bv een kilo kaas die je voor € 4.50 bij de lidl kan kopen kost hier gewoon €12.00, een gewoon casino brood ruim € 2.00, jullie snappen dat er goed gekeken word wat er gekocht word.

Wifi is wel een dingetje, ik hoor de hele dag, ja hier heb ik contact, nee het is weer weg, in de auto zitten ze (Koos inbegrepen) met hun mobiel in hun hand voor het geval ze kunnen verzenden appé of weet ik veel waar ze het nog meer voor nodig hebben, dus voor jullie dit lezen, kunnen we zo maar een paar dagen verder zijn.

Ik ga nu Thom er bij halen zodat we ons reisverslag voor vandaag kunnen maken.

Borgarnes
Na de dag iets later te zijn begonnen dan voorheen en een iets zeurderige Mark eindelijk actief te hebben gekregen (het is geen ochtendmens) hebben we ons weer de weg op begeven. Vol energie om weer allerlei nieuwe leuke dingen te gaan bezichtigen. Dit keer reden we in precies de tegenovergestelde richting als gister, naar het zuidoosten. Als echte survivelaars zijn we opzoek gegaan in de hoofdstad van dit gebied in IJsland naar alleen het broodnodige, internet natuurlijk. In Borgarnes aangekomen en een rondje te hebben gereden werd er besloten om het bij een benzinestation te vragen. Er was op de parkeerplaats al wifi waar gretig gebruik van werd gemaakt. Mark en Koos gingen naar binnen om in hun beste steenkolen Engels te vragen waar we internet konden kopen voor de laptop en mobieltjes. Er werd echter niet verwacht dat er in het Nederlands op geantwoord werd. De kassière kwam blijkbaar oorspronkelijk uit Nederland en had het groepje toeristen al herkend als echte Hollanders. Na informatie gekregen te hebben dat bij het dorp van het ons volgende huisje internet gekocht kan worden werd de reis weer voortgezet.

Grábrók
Ongeveer 50 km boven de hoofdstad Borgarnes (wat overigens niet groter is dan Harmelen) reden we langs Bifrost waar de krater Grábrók pal naast ligt. De auto werd geparkeerd en de tocht van 170 hoogtemeters werd ingezet naar de rand van de krater. Makkelijk ging het niet maar het werd ons niet al te moeilijk gemaakt met een verharde trap die al voor ons was neergelegd. Eenmaal boven was het uitzicht adembenemend over hele vlaktes en nabijgelegen bergen, met aan de binnenkant een 3400 jaar oude krater.

Glanni
De watervallen van Glanni zou een perfect plekje zijn om te picknicken mits we niet bij de auto al een broodje hadden gegeten. Als echte scouts namen we niet het meest voordehand liggende versteende pad, maar besloten we een afgelegen zandpaadje tussen het lage struikgewas door te nemen. Dit werd uiteraard beloond met een stukje natuur schoon waar bijna geen andere toerist is geweest. Het stikte hier wel enorm van de vliegjes, ze steken niet maar zijn er erg goed in om met grote getallen elke holte van je gezicht in te vliegen. Normaal zou je op een steigertje boven de waterval uitkomen om het goed te kunnen zien (als je het juiste pad koos), maar met onze route kwamen we bovenop de waterval zelf terecht. Mark wilde natuurlijk gelijk van steen naar steen zover mogelijk de rivier opkomen en ging daarom ook gelijk zijn gang. Toen we zo’n 5 meter verder liepen zagen we echter een groot bord staan met DANGER!! Dus besloten we Mark toch maar terug te roepen en ons verder de vegetatie in te begeven op zoek naar het juiste pad. Enkele kronkel weggetjes verder kwamen we toch echt op het juiste toeristische hoogstandje uit waar we onze ogen uit keken (al vonden we ons plekje nog steeds beter).

Barnafoss en Hraunfossar
Nee we krijgen geen beroerte dit zijn de namen van watervallen die zeer dicht naast elkaar liggen (nu denken jullie, alweer watervallen). Dit zijn niet normale watervallen zoals je altijd in een vakantie brochure ziet, deze watervallen kwamen namelijk uit de wand waar je overheen liep. Het water heeft zich een weg gegraven door het vulkanisch gesteente en kwam uit de wand recht onder je voeten. Tevens was het azuurblauw en schitterend om naar te kijken.

Deildartunguhver
Dit is DE warmwater bron van west IJsland, dit warme water van 100 ◦C of meer (volgens Thom kan water niet hoger zijn dan 100 ◦C  zijn omdat het dan damp is) komt met 180 liter per seconde uit de grond. Wanneer je dichter bij het spuwende water komt dringt de heerlijke geur van rotte eieren je neusvleugels binnen, gelukkig hadden we ons broodje ei al opgegeten. Dit water werd zodra het uit de grond komt buizen ingewerkt en naar Borgarnes en Arkanes (een andere ‘grote’ stad) gepompt. Het zorgt namelijk voor de verwarming van een groot deel van west IJsland.

Eldborg
Weer terug in het huisje aangekomen vonden we dat er nog weinig gezien en bewogen was en besloten om de richting de krater van Eldborg te lopen die vanuit het huisje zichtbaar is. De tocht zou zo’n 3 km lang zijn en een uur duren over kronkelpaadjes tussen laag gewas door. Dit kunnen wij natuurlijk beter en met wij bedoel ik Mark en Thom. Na een ruime 30 minuten stonden we bovenaan de rand van de krater op onze ouders te wachten, de rolstoel lift bleek defect te zijn en ze moesten lopen. Koos was tevens onze waterdrager en heeft ons allemaal voorzien van wat helder fris water (dit moest erbij van hem) voordat we ons weer bergafwaarts begaven richting het huisje.

Na een voedzame maaltijd zullen we onze kleine Mark maar eens tevreden stellen door een potje te gaan kaarten (hij verveelt zich al een tijdje zonder internet).

Thom en Carla