Dag 4 The journey continues (26-7)

26-7-15               20.14

De dag is aangebroken om weer verder te trekken door IJsland. Vroeg in de ochtend is ‘iedereen’ al actief uit bed (nou ja iedereen, drie familieleden) en staan te poppelen om meer van het prachtige land te gaan bekijken. Na het ontbijt moest er alleen nog even op de chauffeur gewacht worden die een douchepauze had ingelast. Uiteindelijk konden we toch echt naar de nieuwe bezienswaardigheden met als eindbestemming AKUREYRI vertrekken. Menseigen moeten we natuurlijk eerst onze oerlusten bevredigen en zijn nog even langs Borgarnes gereden om een kleine drie kwartier op de parkeerplaats te internetten. Na bijna alles te hebben bijgewerkt kon de reis toch echt volledig van start gaan. Want er was immers nog een lange reis van ruim 300 km rechtstreeks voor de boeg. Maar als ware avonturiers van de familie van Velsen dit natuurlijk te weinig en besloten een aantal omwegen te nemen om nog wat van het land te zien. Na een lange tocht langs onder andere de al eerder genoemde Grábrók krater, een oneindige weg waar je een uur lang door de mist niets kon zien, doken daar ineens toch op uit de mist een, paar wazig kijkende schaapjes en een tankstation op met wifi (waar natuurlijk ff gestopt werd). Hier begon het mooie deel van onze reis, rijdend langs het fjord Hrutafjordur kon je je ogen uitkijken naar het prachtige landschap dat om ons heen vormde van elle lange vlaktes tot hoge bergen die tot in de verte reikte.

Hindisvik
Toen kwam het moment om de eerste omweg van de dag te nemen om een kolonie zeehonden te gaan bekijken. We sloegen af en reden door Hvammstangi om vervolgens op een onverharde weg uit te komen die ons 40 km langs de kust liet rijden. Daar was het dan, het zeehondenspot plekje. Eenmaal uit de auto bleek het warme weer van eerdere dagen ver te zoeken. Dik aangekleed begaven we ons naar de kustlijn om daar in de verte een paar zeehondjes te zien liggen. Meer dan dit was er in de wijde omgeving ook niet te bekennen. Toch wilde we niet opgeven en besloten om stug een stukje langs te kust te lopen. Zonder succes belanden we uiteindelijk toch weer bij de, volgens Carla, heerlijk warme auto.

Hvítserkur
Volgens ons Roadbook werd er een doorboorde steen in de zee beloofd, vol verwachting reden we over het onverharde pad (Mark vond het geweldig) met hobbels en bobbels naar Hvítserkur. Hier aangekomen begaven we ons naar het uitkijkpunt. Teleurgesteld vonden we hier inderdaad een doorboorde rots in zee, maar minder spectaculair als beloofd.

Borgarvirki
De vier vakantiegangers vervolgde hun reis over de weg wat steeds steiler begon te lopen tot hellingen van wel 18◦ en bochten waar je niks omheen kon zien. We klommen steeds hoger en hoger (Mark was blij dat hij eindelijk zijn 4x4 mocht gebruiken, de rest had af en toe wat doodsangsten) om uiteindelijk bij een krater uit te komen. Het speciale aan deze krater is dat deze in de jaren 900 gebruikt is als militair punt. Er zijn dus ook binnen in de krater halve muurtjes te vinden van vulkanisch gesteente wat op elkaar gestapeld is.

Kolugljúfur
Zoals je waarschijnlijk al uit de naam had afgeleid is dit een prachtige waterval die door een kloof heen loopt. De temperatuur was inmiddels al weer lekker aangenaam geworden zoals voorgaande dagen. Hierdoor was het dus ook zeker niet verkeerd om wat langer bij de waterval rond te kijken. Dit was sowieso geen probleem aangezien het echt een prachtig plaatje was om te zien. Alleen niet heel goed voor de hoogtevrees van Thom en Carla (gaat niet goed gepaard met de waaghalzerij van Mark en Koos).
 

Pingeyrarkirkja
Dit was een tussenstop om Koos zijn foto collectie met kerkjes wat uit te breiden. Meer dan een stenen kerkje stond hier namelijk ook niet. Al gauw zat hierdoor iedereen in de auto te wachten op Koos die nog een rondje om de kerk moest lopen om alles te kunnen bezichtigen.

Varmahlíd
Het lange deel van de reis was begonnen. Alle bezienswaardigheden waren bekeken en er was nog ongeveer 200 km af te leggen voordat we bij het huisje aankwamen. Een moeilijke route was het gelukkig niet (weg 1 blijven volgen tot je er bent). Halverwege werd er toch maar besloten om te stoppen bij een relatief groot tankstation met een restaurantje. Onder het genot van een goedkoop bord patat (5 euro per stuk is toch niks) werd er gretig gebruik gemaakt van het beschikbare wifi wat al lange tijd ontbrak aan de reis.

Akureyri
De rest van de reis verliep soepel met een lekker warm zonnetje wat ons soms een beetje liet indutten in de auto (Mark gelukkig niet als chauffeur). In de auto werd alvast een begin gemaakt aan de plannen voor de rest van de week. Na de sleutel opgehaald te hebben bij een boerderij konden we richting het huisje. Een prachtig luxe huisje stond ons al op te wachten circa 1 km van de boerderij vandaan. Met eigen hotpot in de tuin moet dit wel goed komen voor de komende 3 dagen. Na nog een lekkere kustwandeling gemaakt te hebben met alleen de harde kern van de reisgroep (Mark bleef achter om Top Gear te kijken) gaan we de avond voortzetten met nog een potje kaarten.

Thom en Carla