Dag 14 De eerste geiser en de laatste waterval (05-8)

5-8-15                  19.03

Het uitslapen was weer voorbij, want de wekker werd weer gezet voor de vroege ochtend uren. Om 8 uur stonden de ouders al onder de douche (om de beurt natuurlijk) en om half 9 was het dan ook de beurt voor de ‘kleintjes’. Dit vroege opstaan was niet zonder reden, er stonden namelijk weer een aantal punten op de agenda die waarschijnlijk veel tijd in beslag namen. Onze reis begon om half 10 toen we de auto instapten.

Kerid
Toen we ons de weg op begaven merkten we al snel dat we weer in het toeristische deel van IJsland waren (dichter bij Reykjavik), want de bussen vol chinezen waren bijna niet weg te denken uit het landschap. Onze eerste stop was een krater, de vulkaan van deze krater heeft jaren geleden zijn magma voorraad opgemaakt en na het inzakken van de kamers is hier een meer in gevormd. Nadat de auto was neergezet en we vol moed naar de krater toeliepen stond daar een klein wit gebouwtje. Alweer een teken dat we in het meer toeristische gedeelte van IJsland waren, je moest namelijk betalen om de krater te mogen bekijken. Veel was het niet, maar het gaat om het idee dat je moet betalen om een stukje natuur te mogen bekijken, dus toch besloten we de entree te betalen. De krater was direct achter dit huisje en je kon een wandeling over de rand maken, met aan je linkerhand de krater waar het meertje lag. Mooi was het gelukkig wel, maar volop genieten konden we nog steeds niet, de immense wind van gister was nog steeds niet gaan liggen. Een voordeel was dat het zandstralen was afgenomen, dit kwam misschien omdat het een lava ondergrond was en geen zand.

Vatnsleysufoss
De tweede stop was een waterval. Na een eindje gereden te hebben en nog niks hadden gezien begonnen we te twijfelen of we hem niet gemist hadden. Er werd maar voor de zekerheid omgedraaid en terug gereden. Op de plek waar volgens de route de waterval moest zijn stond alleen een afslag voor een restaurant, toch besloten we een kijkje te nemen. Dit was een goed besluit, want de waterval lag hier naast het restaurant (logisch dat je dan alleen het restaurant aangeeft en niet de toeristische trekpleister toch?). Misschien komt het doordat het niet een hele mooie waterval was of doordat we al enorme watervallen gezien hadden, maar hij bleek niet zo mooi te zijn. Alles viel in het niets bij de spectaculaire natuur wonderen die we deze vakantie al hebben mogen aanschouwen. Natuurlijk waren hier wel de, zoals gewoonlijk fraai geklede, chinezen die in elke mogelijke positie en outfit een foto moeten hebben. Zelfs onze eigen Mark werd even gevraagd om hun collectie uit te breiden door een foto te maken.

Geysir
Een stop die we, volgens Koos, gezien moesten hebben voordat we IJsland verlaten. Hij was hier namelijk 23 jaar geleden al een keer geweest voor zijn werk. Er kan helaas in 23 jaar heel veel veranderen want toen we langs hotel Geysir reden herkende hij het bijna niet. Toch stapten we even uit om te kijken of het wel hier was. Tegenover het hotel zagen we al dampende zwavelputten liggen, een goed teken om een geiser tegen te komen. Tussen de tientallen toeristen door liepen we naar een grote open cirkel waar zeker 50 mensen omheen stonden. In het midden van deze cirkel zat een gat waar water uit borrelde. Iedereen stond daar met zijn camera’s te kijken naar dit borrelende gat. Meer dan water was het niet dat af en toe over de rand stroomde en dan weer terug. Maar we zijn niet helemaal stom en wisten al dat wij ook onze camera tevoorschijn moesten halen en naar het gat blijven kijken. Met de nog steeds koude wind was het nog aardig frisjes en als je een tijdje stil stond begonnen de rillingen al door je lichaam te lopen. 3 minuten gingen voorbij, 4 minuten, 5 minuten en toen plots stond het water bol. Van binnenuit het water zag je een gasbel bruisend omhoog komen en het water schoot met alle kracht 7 meter de lucht in. Terwijl een wolk van waterdruppels langzaam wegwaaide met de wind vulde het gaat zich weer met omringend water. Om zich 5 minuten later weer omhoog te spuiten, de ene keer heftiger dan de ander.

Gullfoss
De laatste waterval van onze vakantie lag voor onze voeten, nou ja eerst de parkeerplaats nog. Deze stond wederom vol met bussen en auto’s, het had zelfs zijn eigen souvenirshop. Hier werd eerst even door Thom, Mark en Carla in gekeken voordat we de trap afliepen naar de waterval. Aan het eind van het pad zagen we een verdwaald mannetje zoekend om zich heen kijkend. Koos (die de waterval al eerder had gezien) was al direct doorgelopen, niet door hebbende dat de rest van het reisgezelschap even het winkeltje inwas. En ja dan sta je daar in je eentje tussen al die hoge mensen waar je maar niet overheen kan kijken. Gelukkig kwam de reddingsbrigade niet veel later aangewandeld en kon de waterval bezichtigd worden. Het was niet heel makkelijk om een foto zonder andere toeristen te maken want het stond er vol mee. Een mooie waterval was het zeker, maar ook hier werd je bijna van de kliffen geblazen door de wind. Terwijl Carla alvast de auto liet warm draaien werd er door de mannen nog wat foto’s gemaakt voor op de blog. Koos had echter weer hetzelfde gevoel als bij de Geysir, je herkent niks meer terug met al die toeristen.

Bron van Hrunalaug
Als laatste punt van de agenda was de warmwaterbronnen van Hrunalaug. Dit was een natuurlijke bron die wat verder landinwaarts lag. Over een klein landweggetje kwamen we op een parkeerplaatsje aan waar al 4 auto’s stonden. In de beschrijving stond dat je nog 5 minuutjes moest lopen naar de bron en je je daar kon omkleden. Toen we bij de bron aankwamen wisten we eigenlijk niet zeker of dit het wel was. Een klein stenen huisje waar de deur bijna uitviel stond over een stroompje water heen. De achterwand was eruit dus de deur hoefde je niet te gebruiken en de vloer was half water, dit bleek het omkleedhokje te zijn. De bron was zo immens groot dat je er zeker met zo’n 2 man in zou kunnen. Aangezien er al mensen inzaten, konden we tot onze spijt niet van dit prachtige stukje natuur genieten (we hopen dat jullie allemaal begrijpen dat dit sarcastisch was). We zijn dus maar gauw weer de auto in gegaan.

En ineens was de agenda helemaal afgewerkt, dit was sneller gegaan dan we zelf gedacht hadden. Het was nog geen eens 3 uur, er werd dus maar boodschappen gedaan en we gingen weer terug naar het huisje. We konden wel meer gaan bekijken maar dan was er voor morgen niks meer over. Dus nu werd er weer genoten van een rustig dagje waarbij de hottub zeker niet ongebruikt bleef en Carla lekker van de zon ging genieten. Er werd nog even uitgerust in bed door Thom, terwijl de rest een potje Uno aan het spelen waren. Na een heerlijk avondmaal van echt Hollandse pannenkoeken en een eigengemaakte maaltijdsoep werden de gebruikelijke rollen (Koos en Mark de avondafwas en Thom en Carla de blog schrijven) aangenomen. Het beloofde nog een gezellige avond te worden.

Thom en Carla