Dag 16 Eindelijk weer lekker winkelen (07-8)

7-8-15                  20.14

Het was weer een prachtige morgen, een stralend zonnetje aan een strak blauwe lucht. Het was onze laatste ochtend in het huisje, wat tevens ook het laatste huisje was. Alleen nog een hotel stond op ons te wachten. Het huisje werd opgeruimd, tenminste tot de staat waarin we het ook aangetroffen hadden en de tassen werden weer ingepakt. Toen Koos de sleutel van het huisje ging inleveren maakte hij even een babbeltje met de verhuurder (terwijl de rest in de auto aan het wachten was). Volgens de verhuurder is het enorm koud voor de tijd van het jaar, terwijl wij heerlijk in ons t-shirtje rondliepen (zelfs Carla had al een laag of 3 minder dan gewoonlijk aan). De laatste reis begon dan toch eindelijk.

Strandarkirkja
Om Koos te plezieren had Thom een route langs een kerkje gemaakt, zodat hij zijn collectie kerkfoto’s uit kon breiden. Dit was ook niet zomaar een kerk, maar deze is gebouwd door schipbreukelingen deze hadden gezworen dat als ze het ongeluk op zee zouden overleven, ze er een geschenk aan god voor zouden bouwen. Ze hebben zich aan hun woord gehouden een aan de zuidkust van IJsland vlak naast het strand een kerk gebouwd. Koos vond hem natuurlijk weer prachtig en was daarom, toen de rest al bij de auto stond te wachten, nog druk bezig met foto’s te maken. Op zaterdag zouden we door Reykjavik gaan lopen aangezien dit een prachtig winkel “stadje” zou zijn. Aangezien het voor IJslandse begrippen een grote stad is wilde Carla hier eigenlijk vrijdagmiddag al zijn om niks te missen (voornamelijk omdat er op zaterdag ook nog een markt is waar we naartoe willen). Er was alleen één probleem, als Koos op elk punt van de agenda zolang foto’s bleef maken zouden we het nooit redden om voor 18.00 uur in Reykjavik aan te komen. Er werd daarom maar unaniem met z’n drieën besloten om een aantal puntjes van de agenda te schrappen (Koos wist en weet nog steeds niet, tot hij de blog leest hier nog niks van af).

Kliffen van Reykjanes
Het nieuwe volgende puntje op de agenda waren de kliffen van Reykjanes. We waren ondertussen weer in het gebied aangekomen waar we 15 dagen geleden nog als groentjes uit het vliegtuig stapten. Het landschap herkende we ook gelijk, scherpe gepunte lava brokken zover het oog reikt met hier en daar een stoompluim van een zwavelbron. De weg naar de kliffen liep vlak langs een van deze stoompluimen en de sterkste geur van rotte eieren die we tot nu toe geroken hebben drong de auto binnen. Het was dus weer lekker door je mond ademen. Bij de kliffen werd er nog druk gezocht naar mooie stukjes lava om als souvenirs mee te nemen. Ondertussen werd er natuurlijk wel genoten van het prachtige uitzicht en de kliffen vol met meeuwen(stront). Mark en Thom liepen alvast verder, met Carla in hun kielzog, terwijl Koos nog foto’s aan het maken was. Een trappetje omlaag leidde het drietal langs een van de kliffen een keienstrand op. De keien hadden gemiddeld een diameter van 0,5 meter en waren bijna allemaal heel mooi rond of ovaal geslepen door het water. Het leek net alsof je een mier was die over een kiezelpad liep. Al gauw vond Thom een soort plastic bal wat als boei had gediend. Toen hij deze naar Mark gooide stuiterde hij heel mooi alle kanten op en het Levend Pinball was geboren. Druk waren Mark en Thom de bal naar elkaar aan het smijten om hem daarna weer 30 meter verderop te moeten pakken. Het lijkt simpel maar je kan je met alles vermaken. Toen iedereen al uitgespeeld en gekeken was kwam Koos aan, precies toen iedereen al terug naar de auto liep. Je snapt dat het nog wel een eeuwigheid duurde voordat ook Koos bij de auto was beland. Mark en Thom hadden ondertussen nog het oer-Hollandse spelletje ‘Gooi de ronde lavasteen op de rots zodat deze steeds verder afbrokkelt’ gespeeld, helaas zonder winnaar.

Brug tussen twee continenten
Een iconische plek van IJsland is wel de breuk tussen twee continentale platen. Het land ligt namelijk zowel op de Noord-Amerikaanse plaat als op de Euraziatische plaat. Deze twee platen bewegen per jaar 2 cm uit elkaar. Een punt die je toch niet gemist mag hebben, met een brug van zo’n 25 meter liep je van het ene continent naar het andere continent, maar toch bleef je in hetzelfde land. Het was trouwens geen brug over water, maar er lag enorm fijn zwart zand onder. Hier kon je als echte UberToerist een foto maken alsof je de brug omhoog hield. Koos wilde graag dat wij dat ook deden (waar wij zwaar op tegen waren) maar was toch te schijterig om zelf ervoor te gaan staan.

Reykjavik
Na een kleine 60 km te hebben gereden waren we dan eindelijk weer in de hoofdstad van dit prachtige land. Dit is bijna het enige stukje van het land wat je beschaving zou kunnen noemen. Zo’n mooie stad vol mensen zie je voor de rest bijna nergens op het eiland, zelfs alle andere plaatstelijke hoofdsteden niet. Het hotel lag midden in de drukste winkelstraat van het centrum. De huizen hier zien er ook heel anders uit als de rest van IJsland, niet meer de golfplaten gebouwen maar normale huizen van steen. Van rijtjeshuizen in alle kleuren en maten tot af en toe een flat, je was weer in een echte stad. Wanneer je het hotel van buiten ziet is het niet veel soeps, maar toen we binnen kwamen vielen onze monden bijna open. Een heel luxe appartement lag voor ons. Twee ruime slaapkamers, vaatwasser, tweepersoonsbedden, mooie douche, oven, gasfornuis, koelkast, flatscreen tv, speakerinstallatie, dakterras en eettafel noem het allemaal maar op. Er waren zelfs gratis mini zeepjes en shampootjes in de badkamer (met de nadruk op waren, Mark had ze al gauw door). Eerst gingen we maar lekker door de winkelstraat lopen, heerlijk weer te voet van winkel naar winkel. Souvenirwinkel in en uit als echte Hollanders (kijken, kijken maar niet kopen). We wilden nog niks kopen want straks kom je iets nog leukers tegen of precies hetzelfde voor minder geld. Ook kwamen we weer bij een kerk, dit mocht je een kerk noemen en geen kerkje zoals de rest van IJsland. Deze kerk, de grootste van IJsland, had een soort van raketachtige vorm en staat in het midden van het centrum. In de kerk werd er door Carla een kaarsje aangestoken voor opa en oma, nu brand er zelfs hoog in het noorden nog een lichtje voor ze. Je kon ook met de lift naar boven de toren in, wat we ook zeker gedaan hebben om de stad van bovenaf te zien. Hierna zijn we door de winkelstraten naar een Steakhouse gelopen. Het leek net of je een beetje in een achterbuurt kwam maar toen je naar binnen stapte kwam er gelijk een gezellige sfeer over je heen. Het was helemaal ingericht als een jaren 60 American steakhouse. Het eten was echt heerlijk, van salade tot spareribs alles smaakte perfect. Na nog een wandeling langs de haven gemaakt te hebben was echter ook deze dag weer tot een einde gekomen. Nou ja, het rondloop gedeelte tenminste. Er wordt straks zoals traditie natuurlijk nog onder een genot van een drankje strijdlustig gekaart.

Thom en Carla