Dag 1 De aankomst (23-7)

23-7-15               20.48u (plaatselijke tijd)

Nadat we zijn afgezet in Nederland door onze lieftallige familie hebben we enige tijd moeten wachten op het boarden wat een ruim kwartier was uitgelopen. Uiteindelijk zaten we dan toch aan boord en op onze eigen plekken met extra beenruimte. Bij Carla begonnen de echte zenuwen pas toen het vliegtuig de baan op had getaxied en vaart begon te maken (wat volgens Mark wel handig was als je de lucht in wilde). Eenmaal gekalmeerd kwam er toch nog een kleine hartverzakking toen er allemaal geluiden van onder het vliegtuig kwamen, maar weer volgens Mark was er niks aan de hand. De rest van de vlucht is rustig verlopen met een prachtig variërend uitzicht van wolken en nog meer wolken. 2 uur en 50 minuten later werd de landing boven Keflavik ingezet en kwam het landschap van IJsland in zicht. Hier kwamen de spanningen weer naar boven aan mijn rechterkant (ik noem liever geen namen). Vlak na het contact met de grond konden we al uitstappen. Na het typische toeristische taxfree shoppen zijn de tassen gepakt en hebben we een weg gebaand naar het meetingpoint om onze auto op te halen. Na een klein ritje waren we bij het verhuurpunt en kregen we prachtige Dacia Duster mee. Onze persoonlijke chauffeur Mark heeft ons naar de supermarkt gebracht voor de eerste inkopen van IJslandse bodem. De tocht vervolgde naar de ozo bekende Blue Lagoon, bij aankomst had hun geweldige gids T. van Velsen opgemerkt dat dit een magere 40 euro per persoon zou kosten en werd er besloten dat we toch maar een rondje erom heen liepen van de natuur gingen genieten. Lang mocht dit niet baten want de tijd stond alweer op half 6 en we waren nog zo’n 120 kilometer van ons huisje verwijderd. We zijn dus in de auto gestapt om Reykjavik in te gaan (dit lag toch op de route). Toen we hier aankwamen zijn we toch maar doorgereden om op tijd in het huisje aan te komen. Het landschap is niet veel veranderd. Grote vlaktes met bergen die van uit het niets stijl omhoog uit de grond steken. Het enige wat aanzienlijk veranderd is de begroeiing op de veldjes en het aantal schaapjes dat je levenloos aan staat te kijken. Na een lange rit waaronder een 6 kilometer lange tunnel onder een soort meer door en soms een kleine omweg zijn we dan toch eindelijk in het huisje aangekomen en konden we om 20.30 al beginnen met koken. Het huisje heeft in ieder geval 1 groot pluspunt genaamd WIFI.

Thom