Dag 5 De giganten van de zee (27-7)

27-7-15               18.09

De dag begon rustig met hier en daar een vogeltje dat floot en de golven van het flord. Niet iedereen had een al te fijne nachtrust gehad aangezien Thom en Mark door een te kort aan linnengoed in een twijfelaar lagen. Rara welke van de twee de minste ruimte had ’s nachts. Gelukkig kan men altijd even ontspannen onder een warme douche met de heerlijke geur van rotte eieren. Ook tanden poetsen kan je hier met de geur van rotte eieren (wie wilt dat nou niet). Nog voor het ontbijt werden de plannen voor vandaag eerst vastgesteld door Thom die op zijn beste Engels een reservering probeerde te plaatsen voor het walvis kijken om 13.00 uur, natuurlijk niet zonder succes. Na een rustig ontbijtje zat drie kwart van de familie klaar om te vertrekken in de auto. Koos liet echter op zich wachten, die zag niemand meer in het huisje lopen en bedacht zich dat dat het perfecte moment was om zijn was te gaan doen. Uiteindelijk is hij dan toch overtuigd dat we toch beter eerst naar het winkelcentrum in Akureyri konden gaan. Hier aangekomen bleek de Vodafone winkel waar we internet zouden kunnen kopen nog 10 minuutjes gesloten te zijn. Koos en Carla gingen dus met de auto naar een supermarkt om wat inkopen te doen (de jongens bleven achter aangezien er wifi in het winkelcentrum was). Al snel was het ouderlijk volk terug gekeerd aangezien de supermarkt ook nog dicht was. De Vodafone winkel was ondertussen geopend en na een kort gesprek met uitleg van een medewerker had iedereen weer internet op zijn telefoon.

Dalvík
Tevreden met de verbeterde bereikbaarheid vertrokken we naar Dalvík waar we nog even wat boodschapjes moesten doen voordat we ons de boot op konden begeven. Bij een supermarktje werden wat broodjes ingeslagen. Verderop in de straat was het onderkomen van Artic Sea Tours, de maatschappij waarmee we de walvissen zouden gaan bekijken. Ongeveer een half uurtje na ons gemeld te hebben kregen we heerlijk warme overalls met een bontlaagje aan de binnenkant. Al snel kwamen we erachter dat wanneer je deze iets te hoog of te laag optrok je zo voor oumpa loumpa door kon gaan. Dit kregen onze mede walvis kijkers dus ook vaak te zien. Een klein kwartier later was het dan toch echt zo ver, we mochten de bus in om naar de haven gereden te worden. En wat is er nou fijner dan met nog 30 anderen in een heerlijk warme overall in een heerlijk warme busdie bijna uit elkaar valt van ellende te gaan zitten. Al pruttelend begon de route zuidelijk langs het fjord. Dit was tot onze verbazing aangezien we verwacht hadden met de bus zeewaarts te gaan en niet dieper land inwaarts. Blijkbaar komen walvissen helemaal de fjords ingezwommen en is het dus niet nodig om met de boten de zee op te gaan.

Hjalteyri
Een levensgevaarlijke busreis verder kwamen we eindelijk bij een pier in Hjalteyri aan. Hier konden we gelijk op een boot(je) stappen. In totaal vertrokken we met 2 boten, een wat grotere (waar wij op zaten) en een kleinere boot. De tocht waar we allemaal naar uit hebben gekeken begon toch echt realistisch aan te voelen toen we pruttelend van de haven vertrokken. Na een kleine uitleg over veiligheid en de walvissen die we tegen konden komen (voornamelijk de bultrug) zagen we de eerste nevel uit het water opstijgen. De boot voer er direct heen en voor ons zagen we onze eerste walvis. Duidelijk was het niet echt nog, want je zag alleen een paar spuitwolken en af en toe een rugvinnetje. Er was ons gezegd dat voor het onderduiken de staart sierlijk de lucht in zou gaan en dit een prachtig foto moment was. Toen we dus zagen dat de duik werd ingezet zat iedereen vol verwachting te kijken hoe de staart zou komen. De staart kwam niet eens van het water los en verdween alweer de diepte in. Teleurgesteld zaten we elkaar aan te kijken toen we hoorde dat niet altijd de staart volledig uit het water komt. Dit gebeurde nog zo’n 4 á 5 maal en toen we de hoop op een goed zicht van een walvis begonnen op te geven kwam daar onze grote vriend. Een walvis van ongeveer 15 meter zwom tussen de 2 boten in en sloeg heel hard met zijn staart op het water (spectaculair om te zien). Hier bleef het echter niet bij want de water gigant bleef ons voorzien van blog materiaal door nog 4 keer achter elkaar zijn staart op het water te slaan. Hierna kwam die onder de neus van onze boot doorzwemmen waar precies Mark en Thom stonden en dus dit prachtige dier nog geen 3 meter bij hen vandaan hebben kunnen zien. Hier bleef hij nog even aan het oppervlak dobberen en zijn vinnen uit het water te steken. Na nog een harde klap en een prachtige buiging met zijn staart verdween ook hij de diepte in. Voor ons was in ieder geval de reis al meer dan het geld waard en we waren pas op de helft. Na nog een paar walvissen gezien te hebben (zowel ver weg als dichtbij de boot) en heel wat foto’s verder, wat overigens een hele kunst was op een schommelende boot met hoge golven en een sterke wind (gelukkig had ik Mark als steun), werd er warme chocolade melk en koekjes uitgedeeld. De boot werd hierna stil gelegd en er werden hengels uitgedeeld. Koos stond al glunderend vooraan om zijn hengel op te eisen. Jarenlang elke zondag vroeg zijn bed uitkomen werd hem nu toch echt beloond want hij ving het eerste visje. Helemaal blij stond hij te pronken met zijn ‘prachtvangst’. Helaas haalde een fransman nog geen minuut later een vis binnen die zeker 6 maal groter was en alle aandacht was gelijk verschoven. We zijn wel trots op hem hoor. Mark en Thom hebben helaas ook nog even zonder succes langs de kant van de boot gestaan met de hengel in de hand. Terwijl de boot terug voer naar de kust werd de gevangen vis gefileerd en in stukjes gesneden. Iedereen mocht een stukje rauwe vis met soja saus proeven (#heerlijk). Met nog een levensgevaarlijke busreis konden we dit zonder twijfel een zeer geslaagde tocht kunnen noemen. Hopelijk zijn er genoeg foto’s gelukt van deze reuzen van de zee.

Alcoholisten
Blijkbaar kan je hier in IJsland niet zoals in Nederland bij een supermarkt wijn en bier halen (al het bier in de supermarkt heeft max 2,25%). Als ware alcoholisten gingen we dus op zoek naar een drankwinkel om toch een alcoholische versnapering te kunnen nuttigen bij een avondje kaarten. Verderop in het dorp (de hoofdstad) hadden we er eentje kunnen vinden. Eenmaal binnen deed dit toch pijn aan je hart met prijzen die je in je ergste nachtmerrie nog niet tegen komt. Wel hadden ze opmerkelijk veel Nederlandse en Belgische bieren geïmporteerd (Heineken, Amstel, duvel, Leffe, Grolsch, Bavaria en la Trappe). Uiteindelijk liepen we de winkel uit met 10 blikken halve liters bier en twee goedkope flessen wijn, maar wel 41 euro lichter.

Na deze drukke maar spectaculaire dag gaan we maar aan het koken beginnen en de avond afsluiten met een avondje kaarten.

Thom